قِصه پُر غُصه ماسک

روایتی از تولید اقلام بهداشتی و ماسک های بهداشتی در استان خوزستان

به گزارش (پایگاه خبری راوی جنوب ) با آغاز بحران کرونا ویروس در ایران و خاصه در استان خوزستان کمبود های جدی از لحاظ تامین وسایل ، تجهیزات بهداشتی و پزشکی احساس شد. در این بین آن چیز که بیش از مدیریت بحران کرونا جلب توجه می کرد صحبت ها و شعار مسئولین در رابطه با تامین ابزار مورد نیاز مقابله با ویروس کرونا برای کادر درمان و مردم بود حضورهای پی در پی و مدیریت دوربینی سبب شد با گذر زمان نه تنها شعارها و وعده مسئولین محقق نشود بلکه جامعه اعتماد خود را بیشتر از گذشته از دست بدهد.

در این میان مردم و نهادهای مردمی مانند گذشته در صدد حل بحران  برآمدند و بصورت خود جوش  اقدام به تشکیل کارگاه های تولید اقلام مورد نیاز کادر درمان و مردم کردند. واردات ، کمک های کشورهای دیگر و اقدامات داخلی در کنار کارگاهای مردمی این نوید را می داد که دست سود جویان کوتاه شود و در ادامه کمبودها جبران و دستیابی به مواد مورد نیاز از جمله ماسک فراهم گردد.

با گذشت مدت کوتاهی از شروع کار کارگاه های مردمی در استان خوزستان یک مشکل جدی برای تامین ماسک و اقلام بهداشتی بنام مواد اولیه جهت ادامه کار موانع جدی  را ایجاد کرد. موانعی از جمله کمبود پارچه تولید ماسک ، کمبود نخ ، کش و یا افزایش قیمت چند صد برابری مواد اولیه جهت تولید ماسک در استان خوزستان شد.

از طرفی مقامات وزارت صمت مدعی شدند که اصناف مرتبط با تولید اقلام بهداشتی نباید تعطیل شوند مسئله ای که در عمل محقق نشد و شاهد تعطیلی پارچه فروشان و عمده فروشان کش و پارچه در سطح استان خوزستان بودیم. این کمبودها و این تعطیلی اصناف مرتبط با تولید ماسک هر چند مشکلات جدی برای تولیدکنندگان و کارگاه های مردمی ایجاد کرد اما باعث توقف کار نشد و پیگیری خود کارگاه های تولیدی سبب تامین حداقلی با مشکلات زیاد از استان های اصفهان و تهران با هزینه بیشتر شد.

از سوی دیگر نهادهای خاص اقدام به خرید و انبار کالاهای جهت تهیه ماسک از سطح استان خوزستان کردند اقدامی که در نگاه اول خوب و منطقی بنظر می رسید اما سهمیه بندی برخی از این نهادها مبنی بر ۹۵ درصد تحویل نهاد جهت ارسال به تهران و تصمیم گیری در آنجا جهت توزیع مجدد است مطلبی که توسط یک منبع آگاه در هلال احمر تایید شده است که نشان از آن دارد که منابع انسانی ، مالی و سخت افزاری خوزستان بکار گرفته می شود اما در عمل فقط ۵ درصد سهم مردم خوزستان از ماسک است.

در این بین سوال جدی که قابل طرح است این است که استان خوزستان به عنوان یک استان بندری و مرزی چرا باید شاهد کمبود مواد اولیه تولید ماسک باشد سوالی  که سازمان صمت  استان خوزستان بخش از آن را باید پاسخ بدهد اما مدیریت بازرسی استانداری خوزستان باید توضیح بدهد به عنوان یک نهاد نظارتی چه پاسخ مشخصی برای کمبودها ، افزایش قیمت ها ، ناکارآمدی ها و ناپدید شدن  ماسک های تولید استان خوزستان و احتمالا مقصد دوم برای ماسک های تولید استان خوزستان دارد و علت آن چیست.

تاکنون  بخش های مهم نظارتی و بازرسی عملکرد مثبت و قابل توجه ای در سطح استان نداشته اند و با بحران کرونا این سوء مدیریت بیشتر نمایان شده است از جایگاه های سوخت که بگذریم کماکان خبرها از شلوغی بازار ، بدون رعایت فاصله گذاری اجتماعی از جای جای استان و خصوصا در بازار خشایار ، یوسفی ، پردیس در شهر اهواز  مخابره می شود. در کنار تمام این موارد ارسال ماسک های تولید خوزستان به تهران سوء مدیریت دیگری را آشکار کرد.

از سویی بازدیدهای  میدانی نشان می دهد  که منابع مالی جهت مقابله با کرونا در برخی حوزه ها به صورت غیر حرفه ای هدر میرود بطور مشخص استفاده از پارچه مشترک برای تولید گان و ماسک و یا رعایت نکردن استاندارد های لازم جهت تولید ماسک از دیگر مواردی است که می شود به آن اشاره کرد که در اینجا هرچند نقش علوم پزشکی پررنگ تر است اما جای خالی و عملکرد نامناسب نهادهای نظارتی و بازرسان استانداری به عنوان نهاد بالا دستی کاملا مشهود است.

امروز کارگاه های مردمی به عنوان پشتیبانی خط مقدم مقابله با کرونا نباید دغدغه تامین مواد داشته باشند و  این انتظار را از تمام مسئولین استان خوزستان و مدیران نظارتی و  بازرسی استانداری دارند که در کنار پاسخگویی ، نظارت و برخورد جدی تری با سازمان صمت ، گمرک ، علوم پزشکی و همچنین پیگیری بیشتری جهت بررسی کمبود ها ماسک و مواد اولیه آن در سطح استان داشته باشد.

لازم است نهادهای نظارتی و خاصه مدیریت بازرسی استانداری خوزستان رویکرد خود را در قبال بحران کرونا تغییر بدهد و مسئولیت پذیر تر گزارش جامعی  ارائه کند که ماسک ها ، منابع مالی در راستای منافع مردم و بصورت کاملا کارشناسی مورد استفاده و بهره برداری قرار بگیرد.