بحران‌ کرونا یا بحران عدم اطلاع رسانی! کدام بدتر است؟!

گاهی اوقات که تلفنمان خاموش می شود، یا خطوط مخابراتی، اینترنی به صورت موقت قطع می شوند، آن جاست که قدر تکنولوژی را می دانیم.

بله “تکنولوژی”. واژه ای نام آشنا که این روزها در عمق زندگی ها نفوذ کرده است. به طوری که بعضی از ما در طول روز بدون آن نمی توانیم کارهایمان را پیش ببریم.

وجود تکنولوژی که نماد آن در زندگی ما تلفن های همراه ما هستند، ضرورتی است که اهمیت وجود آن دیگر حتی به منتقدین این دستاورد بشری هم پوشیده نیست.

درباره تلفن های همراهی که این روزها یکی از ضروری ترین وسایل‌ ارتباطی بوده و عملا بدون آن ارتباطمان با دنیای بیرون قطع می شود، باید بگوییم که در سرزمین نفت و زر، در سرزمین خوزستان هستند مناطقی که هنوز پس از گذشت دهه ها از اختراع و پیشرفت این تکنولوژی، عقب مانده اند و ارتباطشان با دنیای بیرون هنوز قطع است.

سرزمین هایی که بیش از صد سال است از منابع آن ارتزاق شده و هنوز این زمین زر خیز روی خوش به این کشور نشان می دهد. اما دریغ از داشتن یک گوشی ساده و یک خط آنتن تلفن…

بله شاید باورش سخت باشد که شما در کنار دکل و خطوط انتقال نفتی که صد سال است همچنان طلای سیاه را منتقل می کنند ایستاده باشید و یک خط آنتن تلفن و اینترنت ساده نداشته باشید.

در عصری که تکنولوژی با سرعت خارق العاده ای رو به جلو حرکت می کند و در عصری که آگاهی بخشی ضروری ترین نیاز کنترل یک جامعه است، مناطق زیادی از توابع مسجد سلیمان و لالی هنوز اینترنت و تلفن ندارند.

کنار هشتلک ، تلخاب تاجدین، گزستون، پرنوشته، جاجو علیا و سفلی، علمداری، سلیران، گندم ریز، مناطق زیادی از مسیر شوشتر به مسجد سلیمان، از مسجد سلیمان به سمت لالی ، منطقه هفت شهیدان و… که جمعیت و وسعت گسترده ای را در برمیگرند از داشتن خطوط تلفن و اینترنت و حتی رادیو و تلوزیون محروم اند.

فرض کنید بحرانی مثل کرونا که این روزها دنیا را فلج‌ کرده در شرایطی‌ بیاید که اینترنت و وسیله ارتباط جمعی برای مردم وجود نداشت؛ همه می دانیم که چه فاجعه ای رخ میداد و چه کنترل ناپذیر میشد این ویروس کووید-۱۹ !

در حالی که با وجود چنین امکانات و تجهیزاتی هم هنوز کنترل نشده است پس وای به حال‌ ما که هنوز درگیر داشتن خط تلفن و اینترنت هستیم و بحران کرونا روز به روز سایه خود‌ را بیشتر روی این کشور بسط می دهد.

همین الان اگر به خیلی از این مناطق سری بزنید و از ساکنان آن در مورد کرونا سوال کنید، شاید چیزی جز اطلاعات مبهم و دست و پا شکسته ای که آن هم از دوستان و بستگانی که احیانا به طریقی با آن ها ارتباط برقرار کرده اند نداشته باشند و این‌ از خود بحران کرونا فاجعه بارتر است.

بحران عدم آگاهی و اطلاع رسانی، بحرانی که از هر بحران دیگری بدتر است و مردم آن مناطق را در تمام حوادث و اتفاقات آسیب پذیر تر‌ می کند.

تا این جای کار به لطف خدا هنوز و تاکید میکنیم هنوز، کرونا در این مناطق به یک بیماری همه گیر تبدیل نشده، اما در بحران های دیگر نبود خطوط اینترنت، تلفن، رادیو، تلوزیون و سایر وسایل ارتباط جمعی در این مناطق گناهی نابخشودنی از سوی مسئولین مرتبط خواهد بود.

جا دارد در این روزهای حساس مسئولین از خواب غفلت خود بیدار شده و به وضعیت دکل های مخابراتی که برای اطلاع رسانی هرچه زودتر مطالب در روزهای آینده به یک نیاز ضروری تبدیل می شوند، رسیدگی کنند.

جناب استاندار، جناب مدیر کل صدا و سیما، مدیریت بحران استان، فرماندارهای مسجد سلیمان و لالی، جناب مدیر عامل مناطق نفت خیز جنوب، بدون اطلاع رسانی، بدون سرعت عمل به موقع، کووید-۱۹ خیلی زودتر از آنچه فکرش را بکنید، به یک بحران کنترل نشدنی تبدیل می شود. پس لطفا به فکر مردمی که هنوز از تعاریف اولیه مقابله با کرونا اطلاعی ندارند کاری بکنید.

به قلم سعید منجزی