اگر صبور باشیم

محمد اردشیری

چه زمان پیروزی نصیب ما می شود؟

نقش حاکمیت، نخبگان امیدوار و جامعه مسئولیت پذیر چیست؟

امیرالمؤمنین(ع) می‌گویند: ما در رکاب پیغمبر می‌جنگیدیم. (دیگر شرایطی از این بهتر می‌شود؟ آدم فکر می‌کند وقتی مؤمنینی در رکاب پیغمبر بجنگند همان ساعت اول پیروزی باید نصیبشان بشود)تا یک‌‌ یک ما از بوته امتحان بیرون نیامدیم، تا صبر نکردیم، تا خویشتنداری ما بروز و ظهور نکرد، خدای متعال نصرت خود را بر ما فرو نفرستاد.

آن وقت نقل می‌کند که ما چقدر با همین مشرکین می‌جنگیدیم، گاهی ما پیروز بودیم گاهی آنها: «فَمَـرَّهً لَنا مِنْ عَدُوِّنا وَ مَرَّهً لِعَدُوِّنا مِنّا… فَلَمّا رَأَی اللهُ مِنّا صِدْقآ وَ صَبْرآ» همین که خدای متعال حقیقت صبر را در ما ظاهر و بارز دید «اَنْزَلَ عَلَینَا النَّصْرَ» آنوقت نصرت را بر ما فرو فرستاد.

امروز در سخت ترین دوران تحریمی در سخت ترین دشمنی ها با ملت ایران بدون شک آن چیزی که می تواند پیروزی را برای ملت ایران رقم بزند، افزایش صبر اجتماعی است.

پیروزی ملت ایران و من ایرانی زمانی رقم خواهد خورد که خویشتن داری خود را افزایش دهیم.

اما افزایش صبر اجتماعی مشروط به سه ضلعی مسئول(حاکمیت) صادق، نخبگان امیدوار و جامعه مسئولیت پذیر است.

نویسنده در این مقاله می کوشد سهم و وظیفه هر یک را در افزایش صبر اجتماعی یادآور شود.

مسئولین صادق ضلع مهم و اساسی این سه ضلعی است، بدون شک آنچه که یک جامعه را سرپا نگه خواهد داشت صداقت میان تمام اعضای آن جامعه است، اما صداقت مسئولین از بیشترین اهمیت برخوردار است چون آنچه دیگر اضلاع صبر اجتماعی را تشکیل می دهد و به اصطلاح  وتر این سه ضلعی است صداقت مسئولین است و نخبگان جامعه با توجه به این صداقت می توانند صبر جامعه را افزایش دهند.

نخبگان امیدوار دیگر ضلع مهمی است که جامعه و حاکمیت را می توانند به هم وصل کند و چون بخیه زخم های بی اعتمادی را ترمیم و اشتباهاتی را که به دنبال آن صبر اجتماعی کاهش پیدا کرده است را پاک، اصلاح و مسیر جبران را به مسئول و حاکمیت نشان دهند.

اما چرا نخبه امیدوار و چرا باید حاکمیت و مسئولین، نخبگان‌ امیدوار را بیشتر همراهی کنند و بیشتر این بخش از نخبگان را هرچند مطالب آن ها صریح و بی پرده باشد را بیشتر پذیرا باشند؟

نخبگی در جامعه امروز به دو بخش امیدوار و ناامید تقسیم شده است، نخبگان جامعه پل های ارتباطی مسئولین و جامعه هستند، به همین دلیل قطعا نخبه ناامید نمی تواند جامعه و مسئولین را به هم وصل کند اما نخبگان امیدوار  می توانند حاکمیت و جامعه را به هم وصل کنند.

چون نخبگان یک جامعه پل های ارتباطی با طبقات مختلف جامعه هستند، بهترین راه حل جهت آنکه صبر اجتماعی افزایش و یا بهبود یابد، حمایت و تقویت نخبگان امیدوار جامعه به عنوان پل های ارتباطی جامعه و حاکمیت است.

جامعه مسئولیت پذیر ضلعی از جامعه است که اگر دو ضلع دیگر در جایگاه خود قرار بگیرند و به نقش خود به درستی عمل کنند بسیار راحت تر در مسیر تاب آوری اجتماعی و یا صبر اجتماعی ورود خواهد کرد.

آنچه این بخش نیاز دارد آن است که مسئولین صادق و حاکمیت، پل های ارتباطی آن ها را محترم بشمارند و سعی در تقویت و حمایت پل های ارتباطی منتخب جامعه باشند.

بدون شک صبر اجتماعی به مسئولین صادق، نخبگان امیدوار به عنوان پل های ارتباطی در کنار جامعه مسئولیت پذیر بستگی دارد.

حقیقتی که می تواند پیروزی یک ملت را رقم بزند.

در نهایت آنچه که سبب تاب آوری و افزایش  صبر اجتماعی می شود تقویت نخبگان امیدوار، جبران گسل های ارتباطی و ترمیم پل های ارتباطی میان جامعه و حاکمیت(مسئولین)است.