بی آبی در خوزستانی که در محاصره آب های روان است

مجتبی داراب پور

اینکه استان خوزستان سرشار از رودخانه های جاری است، اینکه به دریا و خلیج منتهی می شود، اینکه سرریز آب باران استان های ایلام، لرستان و چهارمحال و بختیاری به سمت خوزستان است، یعنی خوزستان علی رغم همه مشکلاتی که داشته و دارد، اما سرشار است از آب زلال.

بدون تردید مطرح ساختن تنش بی آبی، کمبود آب، بی کیفیتی آب و از این دسته موارد برای مردم استان خوزستان یک مساله را در ذهن تداعی می سازد و آن هم ضعف و ناکارآمدی در مدیریت منابع آب است.

بنابر گزارشات واصله بخشی از مناطق شهرستانهای ایذه، دهدز، مسجدسلیمان، شوشتر، دزفول، هفتکل، لالی، باغملک و حمیدیه در حال حاضر از طریق سهمیه بندی آب مورد نیاز خود را دریافت می کنند کما اینکه شهرستان های آبادان و خرمشهر از سالیان قبل دچار مشکل در آب شرب بوده اند و تا کنون نیز ادامه داشته است.

این در حالی است که فاز اول طرح ملی غدیر در راستای حل مشکل آب این شهرستانها افتتاح شد، که چندی بعد مشخص شد، اگر چه افتتاح شده اما مراسم کاملا نمادین بوده و همچنان مشکلاتی در این طرح وجود دارد و مردم جنوب استان خوزستان همچنان در گیر و دار یکی از اولیه ترین و بدیهی ترین نیازهای خود گرفتار شده اند.

مسئولیت، واژه سنگینی است. بر دوش هر کس این واژه نهاده شد، رسالت و وظایف خطیری را عهده دار می شود، اگر چه برخی برای جهش به پله های ترقی به آن نگاه کرده و می کنند، کما اینکه چندی پیش نظریه این جهش ها به یکی از ناکارامد ترین مسئولین بلند پایه استان تقدیم شد؛ اما دینی است که بر گردن می ماند و پاسخ همه این بی مسئولیتی ها، ناکارآمدی ها، خراب کاری ها و… را شاید در این دنیا و قطعا در آن دنیا پس خواهند داد.

و چه بهتر و عاقلانه تر اگر، حد و توان کسی مسئولیتی نیست، آن را نپذیرد. اینکه نتواند گره ای از ده ها گره مردم را بگشاید، همان بهتر که از ادامه مسیر منصرف و مسئولیت را به اهلش و آنکه در خود توان حل مشکلات را می بیند واگذار کند.

شرکت آب و فاضلاب استان خوزستان نمونه بارز این مثال است.