نظریه دست نامرئی

درآمد سالانه هر جامعه همیشه دقیقاً مساوی با ارزش قابل مبادله کل تولید سالانه صنعت آن یا دقیقاً برابر با هرچیزی با همین ارزش مبادله است .
می توان نتیجه گرفت قیمت ها راهنمای خوبی برای تصمیم گیری افرادی هستند که در اکثر موارد برای رسیدن به اهداف خود رفاه جامعه را نیز به حداکثر می رسانند .

در نظریه احساسات اخلاقی (۱۷۵۹) و ثروت ملل (۱۷۷۶) آدام اسمیت “دست نامرئی” هرگز در معنای امروزی آن به کار گرفته نشده‌است .

اما می توان دست نامرئی را در دوران معاصر اینگونه بیان کرد که : مردم دوست دارند بهره وری و برتری خود را طلب کنند تا به آنچه نفس آنها می خواهد برسند و به دیگران نشان دهند اگر کاری را برای آنها انجام می دهند برای برآورده شدن نیازها و منافع شخصی خودشان است .
می توان اینگونه بیان کرد که :
کار قصاب ، رستوران دار ، نانوا و… از سر خیرخواهی و تهیه طعام برای ما نیست ، بلکه آنها همگی بفکر منافع خود هستند .

هیچکس نه تمایل به بهبود منافع عمومی دارد و نه می داند که این منافع چگونه زیاد می شوند . پس افراد با دنبال کردن منافع خود برای جامعه ثمربخش تر از زمانی هستند که واقعاً به دنبال منفعت رسانیدن به جامعه باشند.
بنابراین هرکس فقط بدنبال سود شخصی خود است و در این راه رشد می کند بدون اینکه منافع حاصله جامعه حتی در ذهن و نیت او بوده باشد .
اما با دنبال کردن منافع شخصی ، منافع جامعه نیز ، بدون اینکه قصد آن را داشته باشیم، به مراتب بهبود می یابد .

آدام اسمیت می گوید : افراد حاضر در اقتصاد با توجه به منافع شخصی خود فعالیت می کنند و 《 دست نامرئی 》 بازار ، منافع شخصی را در جهت ارتقاء و بهبود رفاه کلی اقتصاد هدایت می نمایند .

سجاد داودی