۱۰۰۰ نفر آبدار، ۱۰۰۰ خانواده خوزستانی؛ آینده مبهم برای آبداران آبفا(روستایی) خوزستان

به گزارش راوی جنوب، بیش از یک سال است که اعلام یکپارچه سازی آب و فاضلاب روستایی و آب و فاضلاب شهری استان خوزستان می گذرد. در این قانون اعلام شد که هر دو شرکت منحل و شرکت یکپارچه آب و فاضلاب هر استان تشکیل می شود.

اوضاع بد مالی در آبفا(روستایی) آنچنان بود که از همان ابتدا مواضع سختی توسط آبفا شهری در برابر این قانون گرفته شد تا اندازه ای که شرایط به گونه ای پیش رفت که گویی آبفا(روستایی) منحل و کارکنان این شرکت از کار بیکار و آبفا شهری این نیروها را تحت پوشش خود درآورده است.

حداقل در استان خوزستان اینگونه است و این مهم را در انتصابات و در پرداختی حقوق و نحوه انعقاد قرارداد با کارکنان می توان به وضوح مشاهده کرد.

آبداران از جمله نیروهایی بوده و هستند که در همه موارد معمولا انتهای صف قرار داده می شوند. میزان حقوق اندک، زمان پرداخت همواره با تاخیر و انعقاد قرارداد نیز لرزان و نامطمئن، پرداخت حق بیمه نیز مدتهاست که عقب مانده است.

چندی پیش توسط مدیران آبفا استان خوزستان ادعا شد به هر آبدار ۱۰ میلیون تومان از معوقات پرداخت شده، تعداد آبداران کل خوزستان حدود ۱۰۰۰ نفر است. پس از بررسی ها مشخص شد به هر نفر ۶ میلیون و ۳۰۰ داده شده و اتفاقا برخی شهرستان ها مانند دشت آزادگان و سوسنگرد و هویزه دریافتی نداشته اند.

نکته اما این است که ۱۰ میلیارد تومان اعتبار برای معوقات آبداران هزینه شده، اما شواهد نشان می دهد اینگونه که مدعی شده اند، نیست.

این موضوع شائبه ای است که علیرغم اینکه بارها توسط راوی جنوب اطلاع رسانی شد، اما همچنان پاسخ مستدل و همراه با مستند توسط مسئولین آبفا استان ارائه نشده است.

در کنار این موضوع، قرارداد آبداران با گذشت ۶ ماه از سال، همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد و تا کنون هیچ گونه قراردادی با این نیروها منعقد نشده و دلیل این سهل انگاری و بی توجهی به این کارکنان بواقع بی مسئولیتی و عدم دلسوزی برای آنهاست.

براساس مستندات، آبداران در سال ۱۴۰۰ هیچ گونه دریافتی از حقوق و مزایای خود نداشته اند و هرچه بوده از معوقات دریافت کرده اند. این کارکنان قرارداد نیز ندارند و بیمه درمانی، تکمیلی و تامین اجتماعی هم ندارند.

بواقع با گذشت ۶ ماه از سال این چه مدیریتی است که این نیروها را اینچنین منزوی و دلگیر کرده است؟

مگر می شود ۶ ماه بگذرد و آنها ندانند میزان دریافتی شان چقدر است؟

مگر می شود ۶ ماه از سال بگذرد و بیمه نشده باشند؟ ۱۰۰۰ نفر بی قرارداد مشغول به کار بوده و قرارداد نداشته باشند؟ آیا به عنوان نیروی آبفا پذیرفته شده اند؟ اگر جواب مثبت است پس این بی توجهی ها ناشی از چیست؟

آنچه که این نیروها را دلگیر و برآشفته ساخته است، عدم برقراری عدالت میان کلیه کارکنان است. این نیروها معتقدند، اکنون که یکپارچه سازی شده، حقوق ها باید مانند نیروهای آبفا شهری دهم هرماه پرداخت شود، میزان پرداختی ها باید یکسان سازی شود. قرارداد نیز باید همزمان منعقد گردد.

آنها می گویند: شرایط با آبفا روستایی هیچ فرقی نکرده است، همچنین برخوردها بنحوی است که گویی سربار آنها شده ایم. شأن و شخصیت مان تحت تاثیر قرار گرفته و آنکه باید از این یکپارچه سازی ناراحت باشد، ماییم. چرا که عدم برقراری عدالت و تبعیض را روزانه مشاهده می کنیم.