سخنی با مدیرعامل آبفا: عقب افتادگی و بی حقوقی کارکنان تان مایه تاسف و خجالت است.

نویسنده؛ مجتبی داراب پور

زندگی آنقدرها هم ارزشمند نیست، بیماری کرونا و از دست دادن خیلِ عظیمی از عزیزان، دستِ کم ثابت کرد که آنچه که خواهد ماند، نیکی ها و از خود گذشتگی هاست.

موضوع عقب افتادگی حق الزحمه حداقلی آبداران و کارکنان آبفا آنقدر تکرار شده و آنقدر در رسانه ها منعکس شده که نگارنده بعضا حرف تازه ای ندارد و گاهی خجل از تکرار مکررات است.

اما آنانکه باید، خیر! همچنان بی توجه و بیخیال به امورات و وعده های تکراری خود می‌پردازند و انگار نه انگار.

مایه تاسف است، مدیران و مسئولین آبفا حقوق های چند ده میلیونی خود را منظم و بوقت دریافت می‌کنند و چشم بر اندک حقوق کارکنان خود می‌بندند و گویی از جیب خود می‌خواهند پرداخت کنند.

خجالت آور است که سفرهای پر زرق و رنگین خود را برقرار می‌سازند و به کوچک و کوچک تر شدن سفره نیروهای خود بی توجه‌اند.

آری! وزیر نیرو بسیار خوب اشاره کرد، آقای کرمی نژاد اینکه خودتان و مسئولین تحت امرتان بالاترین میزان را در وقت مشخص دریافت می‌کنید و کارکنان‌تان همچنان گرفتار معوقات و بی حقوقی‌اند، مایه تاسف و خجالت است.

لیکن تجربه ناشی از بازنشستگی تان نیز به کار نیامد و روند همان است که بود.

چه مردانی که به واسطه همین ناتوانی ها و سوء مدیریت ها، مقابل فرزندان و همسران خود شرمسارند و اقساط و بدهی ها نیز جای خود.

بهتر است تا دیر نشده، فکری اساسی کنید و حقوق نیروهایتان را دریغ نکنید، لازمه اش خودکار و امضایی است که بدست جنابتان افتاده است.