محسن رضائی و مخبر دزفولی؛ رقابت از خوزستان تا دولت؟

اسفندیار عبداللهی

پس از رای اعتماد مجلس شورای اسلامی به کابینه دولت سیزدهم، رئیس جمهوری معاونت‌های مختلف خود را معرفی کرده است. همیشه چند معاونت در دستگاه دولت از اهمیت و حساسیت بیشتر بر خوردار بود. از جمله معاون اول، معاون زنان و خانواده و معاون حقوقی و پارلمانی رییس جمهوری دارای سطح و درجه‌ای بالاتر از دیگر معاونت‌ها بوند. گرچه در دولت‌های گذشته معاون اقتصادی رئیس جمهوری توجه زیادی را به خود معطوف نمی‌کرد، اما در این دوره توجهات زیادی را به خود جلب کرده است که به نظر می‌رسد به خاطر جایگاه آن معاونت نیست که شخص منصوب شده موجب توجه اهل نظر شده است.

داستان رقابت‌های خوزستان؛ دزفولی‌ها و بختیاری‌ها
محسن رضائی پای ثابت چند دوره انتخابات ریاست جمهوری و یکی از رقبای سید ابراهیم رئیسی در سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری؛ اکنون عنوان معاون اقتصادی رئیس جمهوری را یدک می‌کشد. جایگاهی که در دولت روحانی عملا در اختیار اسحاق جهانگیری بود و در دولت رئیسی به مخبر دزفولی رسید. اما در اوایل هفته گذشته سهم سردار رضایی از دولت هم مشخص شد. اگر نخواهیم وارد جزئیات شویم، اشاره به این نکته مهم است که در خوزستان بین بختیاری‌ها و دزفولی‌ها از قدیم الایام و همواره در سطوح بالای مدیریتی رقابت بوده است و از آنجا که محمد مخبر دزفولی و سید عزت الله ضرغامی دو جایگاه مهم در دستگاه سید ابراهیم رئیسی به دست آورند و کرسی شهرستان دزفول مجلس هم در اختیار سید احمد آوایی (از همان خاستگاه مخبر و ضرغامی) است، انتصاب محسن رضایی به عنوان معاون اقتصادی رئیس جمهوری حائز اهمیت است. رقابت بین دو خاستگاه رضایی و سه نامبرده فوق به حدی جدی و تاریخی است که پرویز فتاح رئیس بنیاد مستضعفان که روز پنجشنبه ۱۱ شهریور برای افتتاح پروژه‌ای به دزفول رفته بود، به این موضوع که دزفولی‌ها در دولت رئیسی جایگاه‌های مهمی را گرفته اند، اشاره کرد و به مزاح آن‌ها را “زرنگ” نامید.

این موضوع را هم باید اضافه کرد که دزفولی‌ها در گرفتن پست‌های مدیریتی استان خوزستان و در سطح ملی تا آنجا نسبت به هم تعصب دارند که مسائل جناحی و سیاسی و اصلاح‌طلبی و اصولگرایی کاملا رنگ می‌بازد. در دزفول و اهواز حمایت از یک دزفولی برای همشهریان مهم است نه جناح سیاسی. در انتخابات مجلس شورای اسلامی سال ۹۸ (مجلس یازدهم) سید احمد آواییِ نسبتا اصلاح‌طلب، که در دوره‌های پیشین به دلیل حمایت تلویحی از میرحسین موسوی (بعد از حوادث سال ۸۸) همواره رد صلاحیت می‌شد، در این انتخابات تایید شد. بسیاری تایید او را به تلاش و لابی همشهریانش نسبت می‌دادند که توانسته بودند اعتماد نهادهای مسئول را جلب کنند. برای افرادی، چون سردار رشید، مخبر و ضرغامی مهم این بود که عباس پاپی زاده اصولگرا، ولی بختیاری، برای بار سوم نتواند رای مردم دزفول را کسب کند، لذا همه دزفولی‌های مقیم مرکز، فارغ از نگاه سیاسی خود، به کمک آوایی اصلاح طلب شتافتند و توانستند او را برنده انتخابات کنند. یعنی مخبر، رشید و ضرغامی انقلابی برای پیروزی یک دزفولی اصلاح‌طلب سنگ تمام گذاشتند.

صندلی چپ و راست رئیس‌ جمهور

حالا محسن رضایی و محمد مخبر دزفولی در دو صندلی چپ و راست رئیس جمهور در هیات دولت می‌نشینند و حتما هر کدام از این دو در رویای فرماندهی کامل اقتصادی در دولت سیزدهم هستند، بحث را جذاب‌تر و توجهات را بیشتر می‌کند. اینکه آیا دو پادشاه در یک اقلیم می‌گنجند یا نه را باید صبر کرد و دید که ابراهیم رئیسی اختیارات اقتصادی این دو رقیب را چگونه تعریف خواهد کرد. عده‌ای معتقدند عنوان معاونت اقتصادی محسن رضایی تعارفی بیش نیست و عملا اختیاری در این پست نخواهد داشت و این مخبر دزفولی است که پس از رئیس جمهور همه کاره خواهد بود.

اما با توجه به عدم توفیق پروژه واکسن برکت و عملی نشدن قول‌های مکرر محمد مخبر دزفولی مبنی بر تولید و تحویل واکسن کوبرکت و حساسیت افکار عمومی نسبت به معاون اول دولت سیزدهم، گفته می‌شود که مخبر از جایگاه محکمی آنگونه که روز‌های اول به نظر می‌رسید برخوردار نیست. به هر روی در آینده روشن خواهد شد که هر کدام چه سهم و قدرتی در دولت خواهند داشت. و آیا رقابت بختیاری‌ها و دزفولی‌ها در دولت رئیسی به هماهنگی مبدل خواهد شد یا خیر؟

تجربه دولت‌های مختلف در ایران نشان داده است که هماهنگی یکی از رموز موفقیت هر دولتی است. هماهنگی‌ای که در سطوح بالا اتفاقا به سختی حاصل می‌شود. نمونه آن هم عدم هماهنگی شدید میان اسحاق جهانگیری معاون اول دولت حسن روحانی و محمود واعظی رئیس دفتر او بود که از عوامل فلج شدن دولت حسن روحانی بود. هماهنگ ساکنان دو صندلی چپ و راست رییس جمهور یکی از آزمون‌های دشوار ابراهیم رئیسی است. آزمونی که قطعا بر میزان موفقیت دولت او اثرگذار خواهد بود.