چرا سیاستگزاران صنایع فوادی کشور،به منافع ملی نمی اندیشند؟

چرا سیاستگزاران صنایع فولادی کشور به منافع ملی نمی اندیشند؟
ابوالفضل بابادی شوراب

شنیده شده که فولاد مبارکه اصفهان به بهانه اشتغال زایی بیشتر بدنبال توسعه مجموعه خود می باشد، این در حالی است که استان اصفهان و شهرستان مبارکه از لحاظ جغرافیایی در مجاورت دریا قرار ندارند و برای فعالیت های صنعتی شان آب شرب بسیاری را مصرف می کنند، که این هدر رفت ثروت ملی است.

در این که سیاستمداران و سیاستگزاران اصفهانی تعصب ویژه ای نسبت به جغرافیای خود دارند، شکی نیست و اشکالی هم ندارد، ولی آنگاه که این سیاست در تعارض با منافع ملی و آینده تمامی ایرانیان باشد سزاوار نیست اکوسیستم و محیط زیست جغرافیایی دیگر را از بین برد.

اگر سیاست مداران اصفهانی و افراد متنفذ آنان که در جایگاه های حساس وزارت نیرو و نفت قرار گرفته اند، واقعا دغدغه اشتغال و پیشرفت همشهریان خود را دارند(که بی شک نگارنده نیز در این زمینه دغدغه هموطنان اصفهانی و کل ایران را دارد)می توانند متناسب با محیط و شرایط جغرافیایی این استان بدنبال ایجاد اشتغال باشند و با توجه به اینکه استان های جنوبی در مجاورت دریا قرار دارند، شایسته بود که پتروشیمی ها و صنایع فولاد در این استان ها ایجاد می شد و درصد ویژه ایی از اشتغال این پتروشیمی ها و صنایع در جنوب کشور نیز برای استان های مرکزی و محصور در خشکی قرار می گرفت، اما اینکه بخشی از جغرافیای ایران به بهانه بخشی از جغرافیای دیگر نابود شود، رفتاری ملی و هوشمندانه نیست و قطعا جامعه میهنی بایستی پشت پرده این اتفاقات را با هوشمندی تاریخی و ملی بررسی کند.

ضمنا همه ما ایرانی هستیم و نبایستی مرزهای استانی و تفاوت گویش و زبان، خطی میان ما ایجاد کند و باید بدانیم جغرافیاگرایی کور با عناوینی چون ایران مرکزی(و اقماری دانستن نقاط دیگر ایران)و تئوری آینه ای، پیوندهای ملی ما را پاره پاره می کند و این خواست دشمنان قسم خورده ما است.

به همین جهت سیاستگزاران صنایع فولادی کشور باید به ظرفیت استان های بوشهر، هرمزگان، سیستان و بلوچستان و خوزستان برای این منظور توجه کنند و اجازه ندهند احساسات کور جغرافیاگرایی شان، به منافع ایرانیان و پیوستگی ملی خدشه وارد کند.