رسانه های محلی و توسعه

رسانه های محلی وتوسعه

علیرضا قنبری

بایدبعرض برسانم رسانه‎های محلی بسترساز *توسعۀ کشورند* و «توسعه که بستر مفاهمه است» بایستی در قالب نقش های متفاوت رسانه ای محقق شود.

رسانه های محلی موثر به چند دسته دیداری ـ شنیداری تقسیم میشوند. *رادیو و تلویزیون* الکترونیک*سایت ها و اینترنت* مکتوب *روزنامه ها ، هفته نامه ها و مجلات* و سایر (موبایل و سایر) تقسیم بندی کرد که بطور طبیعی نقش رسانه های دیداری و شنیداری از همه بیشتر است و امروز قدرت سایر رسانه ها نیز کمتر از رسانه های الکترونیک و حتی دیداری و شنیداری نیست.

امروزه رسانه ها و نشریه های محلی همزمان با گسترش شبکه ارتباطات جهانی و شکل گیری جامعه شبکه ای، جایگاه و اهمیت خود را در کشورهای توسعه یافته و پیشرفته حفظ کرده و برآن افزوده‌اند . احساس جهانی شدن ، افزایش علایق و وابستگی‌های جهانی افراد، احساس محلی گرایی و تعلقات فرد و وابستگی‌های مکانی و محلی افراد، بیانگر اهمیت نقش رسانه‌ها و نشریه‌های محلی در شرایط نوین جهانی میباشند.

نشریه های محلی در صورت دارا بودن امکانات مالی و فنی ، نیروی انسانی متخصص و حرفه ای و بهره گیری از اصول علمی روزنامه نگاری می توانند تاثیر مساعد و مثبتی برتوسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی داشته باشند.

کاربرد رسانه های محلی در توسعه مناطق و جوامع محلی نیز تابع نظریه های کلان ارتباطی درباره نقش و تأثیر رسانه ها و نیز تابع تغییرات فناورانه بوده است . گرچه نباید از تغییر نگاه در مورد کاربرد رسانه ها در توسعه نیز چشم پوشی کرد که پس از عدم موفقیت اولین برنامه های توسعه ، با توجه به حضور تاریخی آن ها در یک جامعه خاص برای اهداف توسعه به کار رفت . با وجود این ، رسانه ها از رسانه های نوشتاری گرفته تا رسانه های نوین تعاملی، یعنی از مجلات ترویجی تا سایت ها و شبکه های اجتماعی، در روندی تاریخی در خدمت اهداف توسعه بوده است . هر یک از رسانه های مذکور ، قابلیت های خاصی دارد که در نتیجه ، انتظار از آن ها نیز متفاوت است. برای نمونه ، رسانه جمعی رادیو با توجه به قابلیت هایی مانند ارزانی و سهولت استفاده و قابلیت همراهی همیشگی در ادبیات مرتبط با توسعه روستایی و نواحی حاشیه ای ، جایگاه خاصی داشته است . اما در هر صورت ، رادیو یک رسانه جمعی از بالا به پایین و یک سویه و با خصلت تعاملی اندک است. به همین دلیل با گسترش فناوریهای نوین اطلاعاتی و ارتباطی که مهم ترین ویژگی شان، تعاملی بودن آنها است، افزایش نقش گیرندگان پیامهای رسانه ای در تولید محتوای توسعه ای، به ویژه مرتبط با جامعه محلی، مورد استقبال قرار گرفت.

شبکه های استانی صداو سیما از جمله مهمترین بخش های رسانه ملی هستند که تحقق و نیل به بخشی از رسالت این سازمان را بر عهده دارند . کشور ایران از گستره جغرافیایی پهناور و از تنوع زیست محیطی، فرهنگی، نژادی و اقلیمی بسیاری برخوردار است،

از طرفی ، یکی از اساسی ترین مشکلات رسانه های محلی، دوگانگی نهادی است . آنها تحت فشارهای نهادی با رسانه های ملی همشکلی نهادی پیدا می کنند و ترجیح می دهند برای کسب مشروعیت و تضمین بقا این همشکلی را حفظ کنند . این در حالی است که دو محیط نهادی به طور همزمان دارای انتظارات نهادی متفاوتی هستند .
در حالیکه یک رسانه توسعه محور می بایست ویژگیهای اصلی توسعه ای نظیر استقلال، تنوع، فراگیری و آزاد بودن را داشته باشد که ضروریست مدیریت رسانه محلی توجه لازم را به ارتقای این شاخص ها معطوف دارد .