بد نگوییم به مهتاب اگر تب داریم

حسین حمیدی نجات رییس دانشکده دامپزشکی اهواز در یادداشتی باعنوان:بد نگوییم به مهتاب اگر تب داریم

به دیده خون آلود و گوش غم دیده ایم و شنیده ایم که مبارزین کرونا در کادر درمان، تشخیص و پشتیبانی در استان و کشور چه جانفشانی ها که نکرده اند. تا دنیا دنیا است مدیون شانیم و دستبوس شان که این نیز کافی نیست.

اما متأسفیم که از بالاترین مقام این کارزار صعب، مطالبی در فضای مجازی منتشر شده است که دل دانشگاهیان را نه تنها به درد آورده، بلکه وجدان عمومی را زیر پای خود لگدمال نموده است و آن تعطیلی دانشگاه شهید چمران اهواز و عدم معونت از سوی این دانشگاه بزرگ در ایام موسوم به کرونا بوده است.
جناب آقای دکتر ابول نژادیان!

می دانید کووید۱۹ یک بیماری زئونوز است و از حیوان به انسان منتقل گشته است؟

چرا در زمانی که دانشکده دامپزشکی اعلام آمادگی نمود که در سیاستگذاری نحوه مبارزه با این بیماری به کمک بی دریغ بشتابد و این مهم از طریق ریاست محترم دانشگاه شهید چمران اهواز کتباً به جنابعالی اعلام گردید نادیده گرفتید؟

آیا می دانید یکی از مؤثرترین و فعالترین متخصصین فداکار در
بخش تشخیص کووید۱۹ در استان در دو دوره دکتری عمومی و دکتری تخصصی خود از دانشکده دامپزشکی اهواز فارغ التحصیل گشته
است؟

آیا می دانید دامپزشکان در دنیا و نیز در کشور خودمان چه خدماتی را در حوزه کووید۱۹ ارائه نموده اند؟

از سویی دیگر، می دانم که نمی دانید فقط در یک مورد از موارد بیشمار فعالیتهای دانشگاه شهید چمران اهواز در زمان موسوم به کرونا، بخش درمان دانشکده دامپزشکی در هر زمانی که به لطف درایت مسئولین محترم خط مقدم جبهه کووید۱۹ زیر خط قرمز قرار داشته است با حضور اساتید،
دستیاران، انترنها و اکسترنها و کارکنان خدوم و با تمام توان و با حفظ پروتکلها، بدون حتی یک مورد ابتال فعالیت داشته و تحت شرایط
هر رنگی، بهجز قرمز خواهد داشت.

جناب آقای دکتر ابول نژادیان

می دانید چرا هر رنگی به جز قرمز؟ چون علم اپیدمیولوژی می گوید وقتی
یک بیماری های پراپیدمیک شد، باید جابه جایی افراد پرخطر به مناطق با آلودگی کمتر به کمترین حد ممکن برسد.

از آنسو دیده ها و شنیده ها حاکی از حضور فیزیکی انواع دانشجویان بیپناه در برخی دوره ها و دفاع حضوری پایان نامه ها که با مدیریت آموزش مجازی در دانشگاه علوم پزشکی به نحو مطلوبی می توانست ارائه گردد، بوده است.

البد این نیز در قاموس قیاسهای مع الفارق آن مقام از جنگ و اپیدمی
به مثابه ایثار در جبهه جنگ و راه رفتن در میدان مین بوده است.

این حقیر بیانات آن مقام محترم را چیزی به جز خستگی جسمی و روحی
با چاشنی گریز ناگزیر رو به جلو نمیدانم. خداوند قوت دهد که کلام خطا آب گل آلود روان است و بخشش خصلت نیکان چون چشمه
زلال، اما وای بر هنگامی که مدعی العموم حق الناس، خداوند متعال، بر ما نبخشاید.