آخرین گام های ارتش دیوانه

به گزارش راوی جنوب| موضوع افزایش حضور نظامیان آمریکا در منطقه غرب آسیا به سال ۲۰۰۱ و آغاز جنگ با افغانستان برمی گردد که در جریان آن آمریکایی ها به بهانه انتقام جویی از حادثه ۱۱ سپتامبر وارد این کشور شدند و به حاکمیت طالبان در این کشور پایان دادند.
۲ سال بعد یعنی سال ۲۰۰۳ امریکا اینبار تصمیم به ساخت پایگاه در عراق میگیرد و به بهانه از بین بردن سلاح های کشتار جمعی که پیش از این در جنگ ایران و عراق خودشان به صدام داده بودند به عراق حمله کرد و به حکومت مطلق صدام پایان داد.
اکنون پس از ۲۰ سال از حضور نظامی آمریکا در غرب آسیا بیش از ۳۸ پایگاه نظامی این کشور در منطقه وجود دارد که در ادامه به برخی از آنها در همسایگی ایران اشاره خواهد شد.
افغانستان
آمریکا حدود ۱۴۰۰۰ سرباز در افغانستان دارد که از طولانی ترین جنگ تاریخ آمریکا در این کشور حمایت می کنند. همچنین تعداد ۸۰۰۰ نظامی متعلق به کشورهای دیگر عضو ائتلاف ناتو نیز در افغانستان حضور دارند.
پایگاه هوایی شیندند، میدان هوایی بگرام، میدان هوایی بین‌المللی قندهار، میدان هوایی غزنی، کمپ اگرز، کمپ قرغه، بازداشتگاه پروان، سد سرده بند، «ترینکوت» در ارزگان، «بُست» در هلمند، «گامبری» در لغمان، «لایتنینگ» در پکتیا، «جونز» در قندوز، «دی‌الانکار» در ننگرهار، «شاهین» در بلخ، «بیشاپ» در کابل، «میمنه» در فاریاب و «قلات» در زابل.
بحرین
ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا که ناظر بر منطقه است در بحرین مستقر است؛ جزیره‌ای نزدیک به عربستان سعودی که میزبان بالغ بر ۷۰۰۰ سرباز آمریکایی است. پایگاه هوایی شیخ عیسی در این جزیره همچنین میزبان جنگنده های آمریکایی، هواپیماهای تجسسی و یک مرکز عملیات نیروهای ویژه آمریکایی است.
آمریکا کشور بحرین را یک “همپیمان مهم خارج از ائتلاف ناتو” در نظر می گیرد. انگلیس نیز اخیرا اولین پایگاه نظامی خود در شرق کانال سوئز از سال ۱۹۷۱ تا کنون را در بحرین افتتاح کرده است.
عراق
پس از سرنگونی صدام بیش از ۱۷۳ هزار نیروی خارجی وارد عراق شدند که ۱۵۰ هزار نفر از آنها، آمریکایی بودند.
پس از آن در سال ۲۰۱۱ طبق توافق واشنگتن و بغداد، حضور نیروهای آمریکایی در عراق پایان یافت و همه نظامیان آمریکایی این کشور را ترک کردند تا اینکه در سال ۲۰۱۴ همزمان با ظهور داعش در عراق و ایجاد ائتلاف بین‌المللی موسوم به مبارزه با تروریسم تحت رهبری آمریکا که به‌بهانه مبارزه با داعش وارد عراق شدند٬ حضور آمریکایی‌ها در این کشور مجدداً تقویت شد.
در این سال حدود ۱۱ هزار نظامی بیگانه ضمن ائتلاف مذکور وارد عراق شدند که تقریباً ۷۰ درصد آنها را آمریکایی‌ها تشکیل می‌دادند؛ درحالی که عراق توانست به‌همت گروه‌های مقاومت بر گروه تکفیری داعش پیروز شود و ضمن اینکه بهانه ائتلاف آمریکایی برای ماندن در عراق مبارزه با داعش بود٬ نیروهای این ائتلاف هرچند حضور خود را کمرنگ کردند اما همچنان اصرار بر ابقای خود در این کشور دارند.
پارلمان عراق در ۵ ژانویه ۲۰۲۰ با حضور بیش از ۱۷۰ نماینده در پی شهادت سردار سپهبد «قاسم سلیمانی» و «ابومهدی المهندس» به‌دست تروریست‌های آمریکایی همراه با تصویب مصوبه اخراج نظامیان بیگانه٬ بر پایان نقش ائتلاف آمریکایی در این کشور نیز تأکید کرد.
پس از آن خبر‌هایی منتشر شد که ائتلاف بین‌المللی موسوم به مبارزه با داعش، بخشی از نیرو‌ها و مقر خود در بغداد را به کویت منتقل کرده است و حتی احزاب عراقی خواستار کاهش همکاری با ائتلاف بین‌المللی آمریکا شدند.
بر اساس آخرین آماری که «عادل عبدالمهدی» نخست‌وزیر دولت پیشبرد امور عراق در آوریل ۲۰۱۹ اعلام کرده بود٬ تعداد نیروهای آمریکایی در عراق به حدود ۱۰ هزار نظامی و مستشار می‌رسید.
اما در تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۲۰ «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا چند هفته پس از اعلام مصوبه پارلمان عراق مبنی بر اخراج نیروهای آمریکایی و بیگانه از خاک عراق مدعی شد که تعداد نیروهای ایالات متحده در عراق به ۵ هزار نفر رسیده و همچنان در حال کاهش است.
پایگاه «عین‌الاسد»: این پایگاه مهم‌ترین و بزرگترین پایگاه نظامی آمریکا در عراق محسوب می‌شود که در استان الانبار واقع شده است.
پایگاه «التاجی»: این پایگاه در ۲۷کیلومتری شمال بغداد تأسیس شده و توجیه و بهانه آمریکایی‌ها برای ایجاد این پایگاه٬ آموزش نیروهای عراقی برای مبارزه با تروریسم در عراق است.
پایگاه «ویکتوری»: این پایگاه در فرودگاه بین‌المللی بغداد تأسیس شده و از نظر اطلاعاتی اهمیت بالایی برای آمریکایی‌ها دارد.
پایگاه «الرطبه»: این پایگاه در استان الانبار واقع شده و به‌دلیل قرار داشتن در مرز سوریه و عراق دارای اهمیت استراتژیک زیادی است.
پایگاه «بلد»: این پایگاه در شمال بغداد افتتاح شده و شمار زیادی از نظامیان آمریکایی در آن مستقر هستند.
پایگاه «الحبانیه»: این پایگاه نیز در استان الانبار و مرز سوریه با عراق ایجاد شده و به همین دلیل از اهمیت استراتژیک بالایی برخوردار است.
پایگاه «القائم»: این پایگاه در نزدیکی گذرگاه مرزی عراق و سوریه یعنی «القائم» واقع شده و مهم‌ترین نقطه ارتباطی دو کشور محسوب می‌شود. القائم همچنین از نظر اطلاعاتی برای آمریکا اهمیت بالایی دارد.
پایگاه «اربیل»: این پایگاه در مجاورت فرودگاه بین‌المللی اربیل واقع شده و نظامیان آمریکایی می‌توانند بدون اجازه دولت عراق از طریق این فرودگاه وارد این کشور شوند.
پایگاه «باشور»: این پایگاه در شمال شرق اربیل قرار داشته و نزدیکترین پایگاه به ایران محسوب می‌شود.
پایگاه «اتروش»: این پایگاه در مرز شمالی استان نینوا واقع شده است.
پایگاه «مخمور»: این پایگاه در جنوب غرب استان اربیل قراردارد و طبق اطلاعات٬ نظامیان آمریکایی از این پایگاه هسته‌های مخفی داعش را مدیریت می‌کردند.
پایگاه «k1»:این پایگاه یک مقر نظامی و هوایی محسوب می‌شود که در نزدیکی حومه شمال غربی کرکوک واقع شده و نظامیان آمریکایی همراه با نیروهای پلیس فدرال عراق و نیروهای مبارزه با تروریسم این کشور به‌صورت مشترک در این پایگاه حضور دارند.
پایگاه «حریر»: این پایگاه در شمال استان اربیل قرار دارد و یکی از پایگاه‌های جایگزینی آمریکا در سوریه به‌شمار می‌رود که به عراق منتقل شده است.
پایگاه «القیاره»: این پایگاه هوایی در شمال عراق و جنوب شرق استان نینوا واقع شده است و از این نظر که جاده راهبردی بغداد به ترکیه از نزدیکی این پایگاه می‌گذرد دارای اهمیت استراتژیک بالایی است.
کویت
این کشور نفت‌خیز کوچک میزبان بالغ بر ۱۳۰۰۰ سرباز آمریکایی و همچنین میزبان یکی از مقرهای پیشروی واحد موسوم به “ارتش مرکزی ایالات متحده” است.
کشور کوچک کویت که بیشتر شبیه به یک پادگان بزرگ نظامی آمریکا است در بر دارنده دو پایگاه هوایی و ۶ کمپ نیروهای ارتش این کشور است.
آمریکا همچنین در این کشور نیروها و تجهیزاتش را در دو پایگاه هوایی و یک پایگاه نیروی دریایی حفظ کرده است. فرودگاه بین المللی کویت همچنین میزبان بزرگترین مقر لجستیک هوایی منطقه‌ای ارتش آمریکا است. حدود ۲۲۰۰ خودروی تاکتیکی آمریکایی مقاوم در برابر مین در آنجا مستقر هستند. آمریکا کشور کویت را نیز همچون بحرین یک “همپیمان مهم خارج از ائتلاف ناتو” در نظر میگیرد.
عمان
چند صد پرسنل نظامی آمریکا در عمان مستقر هستند. این کشور سلطنتی همچنین به آمریکا اجازه دست زدن به پروازهای نظامی از حریم هوایی خود و متوقف ساختن کشتیهای آمریکایی در بنادرش را می دهد. همچنین عمان به آمریکا اجازه می دهد مهماتش را در خاک آن مستقر سازد. آمریکا در سال جاری میلادی یک توافق جدید با عمان در خصوص دسترسی به بنادر این کشور امضا کرد. انگلیس نیز با این کشور توافقی را برای ساخت یک پایگاه دریایی جدید در آن امضا کرده است.
قطر
یک مقر فرماندهی مرکزی ارتش آمریکا در پایگاه هوایی العدید قطر است که میزبان بالغ بر ۱۳۰۰۰ سرباز آمریکایی است. قطر برنامه ریزی کرده تا این پایگاه را بیش از پیش گسترش دهد تا این پایگاه از بمب‌افکن های B-۵۲ آمریکا نیز که قادر به حمل بمب هسته‌ای هستند میزبانی کند. ترکیه نیز یک پایگاه نظامی را در این کشور دارد که باعث نارضایتی عربستان است چرا که از نظر ریاض، آنکارا یک رقیبش در راه گسترش نفوذ در منطقه است.
عربستان سعودی
آمریکا در پی حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ و همچنین حمله سال ۲۰۰۳ به عراق سربازانش را از عربستان خارج کرد. اسامه بن لادن، رهبر القاعده تا مدتها همواره از حضور قوای نظامی آمریکا در عربستان انتقاد می‌کرد. تابستان امسال مقامهای آمریکایی اعلام کردند، جنگنده‌ها، سامانه‌های دفاع هوایی و احتمالا بیش از ۵۰۰ نظامی آمریکایی قرار است به بهانه بالا گرفتن تنش با ایران مجددا به پایگاه هوایی شاهزاده سلطان در شهر ریاض بازگردند. همچنین گزارش شده که نیروهای عملیات ویژه آمریکا به نظامیان عربستانی در طول مرز این کشور با یمن کمک و پشتیبانی کرده اند.
امارات متحده عربی
بندر جبل علی شهر دبی امارات، بزرگترین بندر مورد استفاده نیروی دریایی آمریکا در خارج از خاک این کشور است. امارات متحده عربی میزبان ۵۰۰۰ پرسنل نظامی آمریکا است که بسیاری از آنها در پایگاه هوایی الظفره ابوظبی مستقر هستند؛ پایگاهی که در آن پهپادهای آمریکایی و جنگنده های پیشرفته اف ۳۵ آمریکا نیز حضور دارند. نیروی دریایی آمریکا در عین حال پایگاه کوچکی را نیز در الفجیره واقع در خلیج عمان دارد. کشور فرانسه نیز پایگاه دریایی خودش را در شهر ابوظبی، پایتخت امارات دارد.
ترکیه
آمریکا در پایگاه هوایی اینجرلیک ترکیه (بزرگ‌ترین پایگاه نظامی در منطقه و در۴۰۰ کیلومتری مرز سوریه در نزدیکی شهر آدانا)، از شصت سال پیش و با هدف مقابله با اقدام احتمالی شوروی، ۵۰ بمب هسته‌ای را در زرادخانه زیرزمینی خود دپو کرده است. کافی است لحظه‌ای تصور کرد که تسلیحات مذکور در دوران قدرت و ترک‌تازی داعش به تصرف این گروه یا حتی دولت‌های منطقه در می‌آمد. وجود تسلیحات مذکور به‌صورت بالقوه منطقه و جهان را با تهدیدی جدی مواجه ساخته است. به‌ویژه پس از اظهارت اردوغان که بلندپروازی خود ﺑرای دستیابی به ﺳﻼﺡ هسته‌ای را ﻧﺸﺎﻥ داد. ﺍﺭﺩﻭﻏﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﻣﺎﻩ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ گفت که: «ﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﮐﻪ ترکیه ﻓﺎﻗﺪ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﻪ‌ﺍﯼ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ است… ﻫﻤﻪ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺗﻮﺳﻌﻪ‌ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ سلاح ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻧﺪ!» مسئله خارج‌ساختن تسلیحات مذکور هم اکنون به یک دغدغه جدی مبدل گشته که می‌تواند روابط دو کشور را با بحران مواجه سازد.

کشتار و ویرانی؛ دستاورد ۲۰ سال حضور نظامی امریکا در منطقه غرب آسیا
هزینه های مالی
با مخارج و هزینه های وزارت دفاع آمریکا بیش از ۲.۳ تریلیون دلار تا کنون برای جنگ افغانستان هزینه شده است که شامل افزایش بودجه پنتاگون برای ارتش، بازسازی و به اصطلاح دمکراسی سازی در دولت افغانستان و آموزش ارتش افغانستان بوده است.
بر پایه این گزارش هزینه های کلی تا کنون بعد از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ شامل هزینه های درمانی و کمک به معلولیت های ناشی از جنگ حدود ۴۶۵ میلیارد دلار است و این رقم هزینه های آینده درمانی این افراد را در بر نمی گیرد.
« لیندا بیلمز» پژوهشگر دانشگاه هاروارد تخمین می زند که حدود ۲ تریلیون دلار باید به هزینه کلی درمان بازنشستگان جنگ افغانستان و عراق از حالا تا سال ۲۰۵۰ نیز اضافه شود.
نشریه پرینت هند در گزارشی نوشت که دولت آمریکا در مجموع ۲۴۵ میلیون و ۵۰۰ هزار دلار فقط به بازماندگان نیروهای آمریکایی که در جنگ افغانستان کشته شدند یعنی ۱۰۰ هزار دلار در اضای هر مرگ پرداخت کرد.
تاخت و تاز و اشغال عراق توسط آمریکا و متحدانش آتش خشونت‌های فرقه‌ای را شعله‌ور کرد و باعث شد تا بسیاری از مردم بی‌خانمان شوند. فقر باعث شد تعداد قابل توجهی از زنان عراقی برای تأمین مالی خود و خانواده‌هایشان مجبور به روسپی‌گری شوند و همین مسئله موجب جذب گردشگران جنسی از سرزمین‌های اطراف شد.
هزینه‌های جنگ عراق برای دولت ایالات متحده بیش از ۸۴۵ میلیارد دلار بود. این هزینه‌ها بر اساس محاسبات جوزف استیگلیتز، اقتصاددان و برنده جایزه نوبل و لیندا بیلمز، استاد مالیه عمومی در دانشگاه هاروارد برای ایالات متحده روزانه معادل ۷۲۰ میلیون دلار بوده‌است. این رقم شامل هزینه‌های درازمدت بهداشت سربازان پس از جنگ، سود وام‌ها و تعویض ادوات نظامی نیز می‌باشد.
براین اساس میزان خسارت آمریکا به عراق از سال ۲۰۰۳ تا کنون به بیش از ۲۵ هزار میلیارد دلار می رسد.
آن‌گونه که «مصطفی الهیتی»، رئیس صندوق آبادانی مناطق آزادسازی عراق از تروریسم گفته، ۱۴۷ هزار واحد مسکونی آسیب دیده است. این منازل عمدتا در غرب و شمال عراق هستند. شهر موصل دومین شهر بزرگ عراق، بیشترین خسارت را از این جنگ دید به‌طوری که تمامی تاسیسات زیربنایی، منازل غیر نظامیان آنها در جریان جنگ‌های خونین میان نیروهای دولتی و تروریست‌ها تخریب شد.
هزینه جانی
پس از عقب‌نشینی آمریکا از عراق شورش در این کشور به شدت اوج گرفت. عراقی‌های زیادی که بیشتر سنی‌های تندرو بودند با الهام از وقایع انقلابهای بهار عربی در قالب گروه‌های شورشی دست به ترور علیه حکومت مرکزی زدند. رخدادهایی که پس از خروج آمریکایی‌ها در عراق روی داد ادامه شورش‌های پیشین بود اما الگوهای جدیدی در آن‌ها دیده می‌شد که نشان از تبدیل این شورش‌ها به یک جنگ داخلی داشت. در دو ماه نخست بعد از عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی حدود ۱۰۰۰ تن از مردم عراق بر اثر اقدامات تروریستی کشته شدند.
تحقیقات “نیتا کراوفورد” پروفسور دانشگاه بوستون آمریکا حاکی از آن است که از یورش آمریکا به عراق از مارس ۲۰۰۳ تاکنون حدود ۱۲۶ غیرنظامی عراقی، ۲۰ هزار سرباز و پلیس عراقی و بیش از ۱۹ هزار فرد مسلح و شورشی مستقیما به دلیل جنگ کشته شدند.
سازمان های حقوق بشر انگلیس نیز تلفات غیرنظامیان عراقی را بین ۱۰۴ هزار تا ۱۱۳ هزار و ۶۸۰ نفر برآورد کرده اند.
دانشگاه براون به عنوان یکی از معتبرین ترین دانشگاههای آمریکا با انتشار گزارشی از هزینه های انسانی جنگ ۲۰ ساله آمریکا در افغانستان نوشت تاکنون ۲۴۱ هزار نفر از افغان ها در این جنگ کشته شده اند که ۷۱ هزار و ۳۴۴ نفر از آنان غیر نظامی بوده اند.
در ادامه این گزارش آمده است ۴۷ هزارو ۲۴۵ غیر نظامی در خاک افغانستان و ۲۴ هزارو ۹۹ غیرنظامی هم در مرزهای افغانستان و پاکستان در داخل خاک پاکستان کشته شده اند. بیشتر این افراد براثر حمله هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا جان باخته اند.
در ادامه این مطلب اضافه شده است بین ۶۶ تا ۶۹ هزار نفر از نیروهای ارتش و پلیس افغانستان و سه هزار و ۵۸۶ نیروی نظامی آمریکایی نیز در این مدت کشته شده اند.
اکنون وقت رفتن است
آمریکا و سیاست خارجی آن شکاف دچار گسست و ضعف شده است. این کشور در طول تاریخ در ویتنام، افغانستان، عراق، سوریه و بسیاری از مناطق شکست خورده است. نبود مبادی و ارزش ها در سیاست خارجی آمریکا سبب شده است که آمریکا و سیاست های آن قابل اعتماد نباشد. دشمنان و حتی دوستان آمریکا هم درباره اقدامات و اهداف آمریکا شک و تردید دارند.
بعد از مذاکراتی که دولت عراق با مقامات آمریکایی تحت عنوان اجرای مصوبه مجلس نمایندگان این کشور برای پایان دادن به موجودیت آمریکا در عراق انجام داد، تزلزل آمریکا در این خصوص کاملا مشخص شد و معلوم شد که آمریکایی‌ها تصمیمی در این زمینه ندارند، در حالی که سطح سیاسی عراق نیز از ادامه فشارهای لازم بر آمریکا در مجبور کردن آنها به بحث جدی در این زمینه کاملا ناتوان است و نمی‌تواند ضرب‌الاجل مشخصی برای روند عقب‌نشینی ترسیم کند.
تصمیم ترامپ برای عقب نشینی نیروهای آمریکا پس از چند موضوع اساسی رخ داده است. آمریکا اکنون دارای نفت بسیاری است و از یک کشور مصرف کننده به کشوری صادر کننده تبدیل شده است. تولید نفت این کشور روزانه به ۱۱.۵ میلیون بشکه می رسد. با این وجود، دیگر آمریکا نیازی به منطقه خاورمیانه و نفت عربستان ندارد. افزایش قدرت نظامی محور مقاومت به رهبری ایران و افزایش قدرت اقتصادی و نظامی چین و پایان دوران یکه تازی دلار در معاملات نیز در این تصمیم آمریکا نقش داشته است. همچنین شکست سلاح ها و سامانه های پدافند موشکی آمریکا در حمایت از عربستان و رژیم اسرائیل به ویژه پس از حمله به تاسیسات نفتی عربستان در این تصمیم ترامپ نقش داشته است.
افزون بر این، ترامپ در تبلیغات انتخاباتی خود وعده عقب نشینی نیروهای آمریکا از خاورمیانه را داده بود و مخالفت خود با جنگ آمریکا با عراق و افغانستان را اعلام کرده بود، اما وی اجرایی سازی وعده های خود را در این زمینه تا کنون به تاخیر انداخته بود تا بتواند میلیاردها دلار از کشورهای عربی باج خواهی کند و اکنون در شرایطی که خزانه این کشورها رو به پایان است و ایران و همپیمانان آن دست برتر را در تحولات منطقه دارند وی تصمیم به خروج نیروهای آمریکا از منطقه گرفته است.
افزایش قدرت نظامی محور مقاومت به رهبری ایران و افزایش قدرت اقتصادی و نظامی چین و پایان دوران یکه تازی دلار در معاملات نیز در این تصمیم آمریکا نقش داشته است.
شکست تحریم های آمریکا در تسلیم سازی ایران، چین، روسیه و ونزوئلا و تشکیل ائتلاف قدرتمند میان این کشورها نیز در این باره تاثیر گذار است.
به نظر می رسد کشورهای غرب آسیا در فکر ایجاد تغییرات ریشه ای در راهبرد دفاعی خود هستند. زیرا دیگر این کشورها به آمریکا به عنوان یک همپیمان قابل اعتماد نگاه نمی کنند.
همچنین انتقام واقعی از اقدامات جنایتکارانه و غیرقانونی آمریکا و در رأس آن ترور سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی، خروج آن‌ها از منطقه است.

تنظیم گزارش: حسین اسکندری