راوی جنوب، یادداشتی از حسین حیات داودی ،غرب آسیا و خاورمیانه از دیرباز،صحنه برخورد آراء،اندیشه ها،ادیان و اقوام گوناگون بوده است.پس از پایان جنگ تحمیلی ایران و عراق، استراتژی امنیت منطقه ای ایران برپایه اعتماد سازی،تکیه بر مشترکات دینی و ملی و ایجاد ساختاری مشارکت جویانه شروع به ایجاد شد تا امروز که شاهد خلق نظم بومی و نوین امنیتی در منطقه غرب آسیا با محوریت جمهوری اسلامی هستیم که در ادامه نوشتار به نقش این دستاورد در بهره‌مندی اقتصادی و تجاری خواهیم پرداخت.
در سال ۲۰۱۳ برخی تحلیلگران از جمله مایکل مک فرسون مفهوم کریدور انرژی را به معنای منطقه وسیع جغرافیایی که برای حمل انواع انرژی و ملزومات آن مورد استفاده قرار می‌گیرد مطرح کردند. این اندیشه و ذهنیت که چین به دنبال ایجاد نظم اقتصادی جدیدی بین غرب و شرق آسیا است اکنون پس از امضای قراردادهای تجاری بین عربستان و چین در دسامبر ۲۰۲۲،توافق نامه راهبردی خط آهن رشت آستارا و اتصال به روسیه،فعال شدن مسیر ریلی قزاقستان به ترکیه از درون خاک ایران،توافق نامه گازی اخیر با ترکمنستان در سفر مقامات این کشور به تهران و از همه مهمتر برقراری مجدد روابط دیپلماتیک بین عربستان سعودی و جمهوری اسلامی با میانجیگری چین و تلاش ایران برای برقراری روابط تهران و قاهره به واقعیت محض تبدیل شده است.
از سوی دیگر اما،شاهد تلاش های مخالفان این همگرایی منطقه ای در داخل و خارج برای بی ثبات سازی ایران هستیم که شاهد این تلاش‌ها تنش زایی رژیم صهیونیستی در مرز شمال غربی کشور و آتش بیاری برخی در داخل و خارج برای کوبیدن بر طبل جنگی عبث با طالبان و افغانستان است.
اکنون نقش اساسی ایران در غرب آسیا به عنوان مبدع و حافظ نظم امنیتی جدید که توانسته است بدون دخالت کشورهای فراقاره ای تنش زدایی را در منطقه حساس خاورمیانه دنبال کند و زمینه را برای احیا پیوند تجاری و اقتصادی غرب و شرق آسیا _ پیوندی که از قرنهای قبل هم به واسطه جاده ابریشم بوده است _ نمایان می‌شود.
حال میبینم که با هوشیاری می‌توان از دستاوردهای نظامی و امنیتی خود که حاصل خون شهدا و تلاش های دانشمندان حوزه نظامی است برای کسب منافع پایدار اقتصادی استفاده نمود.
حسین حیات داودی
سیاست پژوه
