پرده اول:
روز عاشورا زینب در چکاچک شمشیرها دست بر شمشیر نبرد و فقط نظاره گر بود و آنجایی که شمشیر ها و نیزه ها فرق و تن شریف حسین بن علی را می شکافتند . او باز هم دست بر شمشیر نبرد و باز هم فقط نظاره گر تاریخ بود . حوادث را لحظه به لحظه در ذهن ضبط و ثبت می کرد .
او باید صبر می کرد هنوز وقت هنرنمایی زینب نرسیده است .
صبری جانفزا و خارج از تحمل را باید تجربه می کرد .
زینب کبری باید خوب میدید تا بتواند خوب بیان کند و خوب بتواند مردم را از اتفاقی که افتاده است آگاه نماید . زینب همسر بود ، مادر بود و زن بود و می توانست در خانه بنشیند ، ولی برای اینکه بتواند در آینده روشنگری بکند ، از روز اول با برادر همراه شد . قدم به قدم ( درس اول خبرنگاری )
پرده دوم :
زینب میتوانست در کربلا جانش را فدای خون بر زمین ریخته شده برادرش ، برادرهایش ، فرزندان برادرهایش و فرزندان خودش و همه آنهایی که در عاشورا همراهی کرده‌اند و شهید شدن اهدا نماید و شهید شود و به همراه شهدای کربلا مستقیم وارد بهشت شود .
ولی آن وقت وظیفه ارسال پیام خون شهدا به عهده چه کسی بود ؟ آیا خون حسین بن علی و یارانش باید در راه خدا ریخته میشد و بعد تمام ؟
زینب کبری سالها در کنار پدر بزرگوارش درس زندگی و حکومت داری آموخته بود .
او یاد گرفته بود اگر فکر و اندیشه برای کاری روشن و شفاف بیان نشود آن اندیشه هر چند هم والا باشد به زودی فراموش خواهد شد و اثری بر جامعه خود نخواهد داشت .
می دانست هر حرکتی اگر پیوست فرهنگی نداشته باشد شکست خواهد خورد .
پیوست فرهنگی عاشورا از زبان حضرت زینب شیر زن واقعه کربلا در حافظه تاریخ ماند . سخنان او در دفاع از خون پسر برادر در میدان نبرد ، سخنان او در کاخ شام و کوفه در حضور مستکبران و صحبت با مردم کوچه و بازار و روشنگری این اتفاق بزرگ بعنوان روایتگر قیام عاشورا به نسل های بعد .
پرده سوم :
امروز هفدهم مرداد ماه ۱۴۰۱
دهم محرم سال ۱۴۴۴
وظیفه خبرنگاری و اطلاع رسانی بس بزرگ و برجسته است .
اگر خوب انجام شود وظیفه است و اگر بد انجام شود فاجعه
روز خبرنگار روز تعهد و اندیشه است .
انشاالله بتوانیم با تعهد و اندیشه به سرزمین مان خدمت کنیم .
افتخار فرج
مدیر خانه مطبوعات خوزستان
