این حجم از بی تفاوتی و اینکه انگار نه انگار مشکلات معیشتی در کنار گرانی هایی که هر روز بیشتر از روز قبل می شوند، را توجهی نمی شود بواقع تامل برانگیز است.
اعتراضاتی که نه از روی غرض و خط دهی که صرفا برای احقاق حق بوده اند را باید خاتمه دهید. راه حل اما شنیدن صدای کارکنان تان است.
اینکه وعده های واهی داده شود، اینکه بی توجهی دیده شود، اینکه نه تنها دلجویی نمی شود که اتفاقا جواب دور از شان و شخصیت کارکنان داده می شود، یک معنا دارد، غم نان کارکنان را ندارید و سوال این است ندای قبلتان را می شنوید؟ میان وجدان و انصاف تان آسوده به سر می برید؟
طی ماه های اخیر هرگاه از مقابل استانداری خوزستان و یا شرکت های آبفا اهواز و روستایی عبور کرده ایم، بنرها و تجمعات این کارکنان نیز حضور داشته اند. همان مشکل همیشگی! حقوق هایمان را بدهید.
اما اینکه پس از گذشت بیش از ۶ ماه همچنان این مشکل برطرف نمی شود، نشان از بی توجهی ارد و نه چیز دیگری.
اکنون سوال این است، مگر قرار بر آن نبود، بطور یکسان کلیه نیروهای تحت پوشش تان بطور همزمان حقوق های خود را دریافت کنند؟ ولیکن اعتراضات اخیر اینبار از تبعیض های در پرداخت خبر میداد، اینکه عده ای از نیروهای دریافتی داشته و عده ای دیگر از لیست خارج شده اند.
حقوق ها را پرداخت کنید، در کمال عدالت و به دور از هرگونه تبعیض. این اصلی ترین رکن مدیریت عادلانه بوده و هست و خواهد بود.
