امروزه بدون تردید ورزش را می توان یکی از ستون های مستحکم صلح و دوستی قلمداد کرد،میدان نبردی که در آن عقده ها،کینه ها و تسویه حسابهای شخصی جا ندارد،بلکه در دل خود نزاکت،پهلوانی و قهرمانی داشته باشد،ورزش در دهه های مختلف ثابت کرده سایه شوم جنگ و خونریزی را خنثی کرده است،جامعه جهانی همواره این رشته را مسافت کوتاهی برای صلح می داند،چرا که اغلب سفیران صلح کشورهای مختلف ماراتن ها را بهانه ی برای رفاقت و دوستی می دانند،اما متاسفانه این رشته مفرح که نسخه شفابخش خوبی برای روح و روان جامعه ست،در غیزانیه به بوته فراموشی سپرده شده است،و منحصرآ در شرایط خاص و برای پروژه های تبلیغاتی استفاده می شود،و هیچگاه مسولین محلی و استانی زیرساخت های لازم را برای توسعه آن پیش بینی نکرده اند،به همین خاطر به یاد ندارم،در سطح غیزانیه مسابقاتی برگزار شده باشد، و سرانجام خوشی داشته باشد،درگیری و نزاع امروز که به برکت نام سردار دلها شهید حاج قاسم سلیمانی تلفات جانی نداشت،بخشی از هویت ورزش غیزانیه س که بازتاب بدی در فضاهای مجازی و حقیقی داشت و شاید برای مدتها در کف کوچه و خیابان تبعات آن بماند،که انتظار دارد مردم و دو طرف درگیری با حفظ آرامش و خویشتنداری این سوتفاهم را به پایان برسانند.
در پایان امید است مسولین محلی و استانی زمینه توسعه این رشته را در معنای واقعی بلقوه کنند،زیرا که توسعه آن می تواند نگاه و تفکر جدیدی بین مردم غیزانیه رغم بزند،که در آن تسویه حسابهای شخصی جای خود را به میدان رقابت و رفاقت دهد.
ایام عزت مستدام باد
✍🏻امین مشفقی
غیزانیه
۹۹/۱۱/۱۲
